A.I. of I.A.
Je leest erover, je kijkt ernaar. A.I. Is overal en er gaat geen dag voorbij zonder een artikel of uitzending tegen te komen over de mogelijkheden van Artificiële Intelligentie. A.I. Is ‘hot’! Maar niet nieuw… De pioniers die aan computer gebaseerde intelligentie sleutelden, liepen al in de jaren ’70 met de handjes omhoog van opwinding en kregen natte dromen van wat ze nog uit hun nerd-hoed tevoorschijn wilden toveren. Nu 50 jaar later…, zien we toepassingen die dat noodzakelijke spelelement bevatten, waardoor we het graag omarmen. Teksten schrijven, zonder ook iets van de achtergrond te kennen; Beelden genereren met alleen een beschrijvende input, waarvan we het resultaat als opgeheven kunst op Instagram zwieren. “Kijk eens wat ik kan, mama”… Dit ‘spelelement’ is in elke nieuwe technologie een noodzakelijke deur om de massa warm te maken voor iets nieuws. Denk maar terug aan de ‘Snake’ game op je oude baksteen Nokia, Tetris spelen en YouTube filmpjes kunnen bekijken op de eerste Apple Iphone. Zo verkoop je nu eenmaal het best technologie. Want wees eerlijk! Je behoort tot de weinigen wanneer je A.I. hot vindt omdat het de geneeskunde kan revolutioneren. Neen, waarschijnlijk dacht je er niet eens aan… A.I. is vooruitgang. Een logische evolutie in onze ontwikkeling. Het laat ons toe om sneller oplossingen te vinden voor almaar complexere problemen, juistere voorspellingen te maken en verbanden bloot te leggen waar we in het verleden losjes overheen keken.
‘So far, so good…’ Toch verbaasd het me dat vanuit de creatieve sector een klein ‘paniekje’ te bespeuren valt. Ik lees in Architectuur blogs de angst af dat A.I. onze creatieve bijdrage wel eens overbodig zal maken. Dat kunstenaars de vraag stellen hoelang ze nog relevantie kunnen tonen. Dat schrijvers geen verhalen meer zullen vertellen. Liedjesmakers geen muziek meer horen. En eerlijk is eerlijk… Als je sommige resultaten van A.I. gegenereerde architectuur, grafiek, cinematografie ziet… Dan ben ik onder de indruk.
Maar niet voor lang…
Overweldigd door het beeld als resultaat, kan ik nergens de ‘inspiratie’ in ontdekken. Die ‘sprankel’ of dat beetje ‘sterrenstof’ ontbreekt. Ik kijk naar zielloze creaties, blikken trommels, een Bollywood film van spectaculaire decors zonder getalenteerde acteurs, formalistische constructies, Disney figuren zonder schaduw, clichés, angstige personages zonder pijn, overspoelde aquarellen, onbezielde Goden, kitsch zonder ‘K’…
Aan de A.I. machine ontbreekt de ziel. Hoe ondefinieerbaar dit begrip ook is. Daarom blijf ik geloven in I.A. Inspirerende Architectuur, Inspired Art, Inspirerend Altruïsme, Inspirerende Afschuwelijkheid, Inspirerende Aanlokkelijkheid, Inspirerende Avant-garde, Inspirerende Asymmetrie…
We horen graag uw reactie
You must be logged in to post a comment.